Wszystko co najlepsze

Peteusz

Trochę wspomnień o pani Radzińskiej:

Cały szkolny rok
Tak się starałem
Uczyłem się wierszy
Rozprawki pisałem

Teraz stoję
Na ocen przełęczy
Niedoceniony
Wzrok mój innych męczy

Całe życie
Staram się i trudzę
Cały czas się uczę
Wcale się nie nudzę

Lecz ten świat
Już taki być musi
Ja wam o tym powiem
To mnie strasznie dusi

Inni uczniowie
Wciąż się podlizują
I za nazwisko
Szóstki otrzymują

Ja siedzę w cieniu
Wciąż niedoceniany
Precz wyrzucony
Przez życie skarany

Zawsze tak będzie
Zawsze będę śmieciem
Zostanę nikim
Albo zwykłym cieciem

Dla innych ludzi
Niszczyć – to przyjemność
Lecz dla niszczonych
To przykra codzienność

Stoczę się, zniszczę
A wszystko przez jedną
Ocenę, która
Była mi bezcenną